1979 - ÍF føroyameistari - Partur 1/2

Í søgubrotunum 12 og 13, sum høvdu heitið “Leiðin til føroyameistaraheitið”, varð víst á gongdina í fótbóltinum bygdini frá umleið 1959 – 78. Ein gongd, sum vísir at felagið spakuliga, men støðugt ger meira og meira um so í fótbóltinum.

Mynd 1: 1979 1. deild FM-vinnarar: Afv.: Jan, Sonni, Jón, Poul, Abraham, Herman, Hans Elias, Meinhardt, Ronny. Ffv.: Sam, Kaj Eli, Kristian, Steinbjørn, Ovi, Birgir og Áku.
Aðrir leikarar: Dave Jones, Ingimund H, Finnur E og Páll B.

1959-78

Niðanfyri er ein stutt samanumtøka fyri árini frá 1959-78:
• 1959: Avgjørt verður ikki at luttaka í landskappingin í fótbólti. Samtykt varð, sum tað stendur “at spæla og venja fótbólt til stuttleika”. Viðmerkjast skal, at felagið luttekur í landskappingin í hondbólti – bæði við kvinnum og monnum.
• 1960: ÍF luttekur á fyrsta sinni í landskappingini í fótbólti – eitt lið í 2. deild hjá monnum.
• 1966: Carl Jørgen er spælandi venjari hjá besta mansliðnum hjá ÍF (2. deild). ÍF er farið undir at byggja ítróttarhús.
• 1969: ÍF hevur eitt unglingalið við í landskappingini á fyrsta sinni
• 1970: Unglingarnir vinna Víkingastandmyndina og gerast nummar tvey í landskappingini. Menninir koma finaluna um Ragnarsteypið – steypakappingin fyri 2. deild.
• 1971: ÍF verður 25 ár og luttekur á fyrsta sinni í bestu deildini (1. deild), og er fyrsta felagið í Eysturoynni sum er umboðað í bestu deildini, síðani 1943, tá EB luttók í landskappingini.
• 1972: Sam Jacobsen er fyrsti ÍF’ari, sum spælir á A-landsliðnum.
• 1973: Besta liðið endar framvegis aftast, men úrslitini batna nakað. Og yngru liðini standa seg toluliga. Áku Petersen er á A-landsliðnum og skjýtur eitt mál.
• 1974: Ørn Eyðolfsson gerst venjari hjá felagnum, og úrslitini ganga rætta vegin, bæði hjá teimum vaksnu og hjá yngru liðunum. Herman Midjord kemur á A-landsliðið.
• 1975: ÍF kemur í finaluna í steypakappingini. HB vinnur 5-2 í Fuglafirði. Í Havn endar tað 2-2. Unglingarnir gerast føroyameistarar. Birgir Thomsen kemur á A-landsliðið og Kaj Eli Poulsen og Meinhardt Dalbúð spæla við unglingalandsliðnum. Unglingarnir gerast føroyameistarar.
• 1976: Ken Wibberley gerst venjari. Hetta er fyrsta árið, har spælt verður um upp og niðurflyting – at niðasta liðið flytur niður. NSÍ luttekur á fyrsta sinni í bestu deildini, og ÍF sleppur av aftasta plássinum. Nakrir av unglingaliðnum frá 1975 eru at síggja á besta liðnum.
• 1977: Besta liðið endar sum nummar 4 av 7 liðum. Og felagið er væl umboðað í yngru liðunum. Dave Jones spælir við ÍF og er toppskjútti í kappingini.
• 1978: Felagið endar aftur á einum 4. plássi. Og liðið spælir seg í hálvfinaluna í steypakappingini. Petur Sigurð Rasmussen tekur við sum venjari eftir Ken Wibberley eftir summarfrítíðina. Bulurin á liðnum er 5-6 leikarar, sum vóru við á liðnum í 1971 umframt 5-6 leikarar, sum vóru føroyameistarar á unglingaliðnum í 1975.

Mynd 2

1979 – fyritreytirnar

Sum yvirlitið omanfyri vísir, so er javnt og samt nakað lagt aftrat í felagnum seinastu umleið 20 árini – bæði ítróttarliga og skipanarliga. Nakað, sum gerð, at “leiðin er greiðari og gøtan breiðari” til at røkka einum góðum ítróttarligum úrsliti.
Í hvussu er er tað greitt, at góða úrslitið í 1979 ikki kemur úr leysum lofti!

Vøllurin

Felagið hevði seinastu árini fingið at vita frá Fótbóltsdeildini hjá ÍSF, at vøllurin í Fløtugerði ikki leyk krøvini, og tí ikki fór at verða góðkendur í framtíðini.
Í 1978 komu so greið boð um, at nú vóru ikki fleiri undantøk givin, og at verandi vøllur tí ikki fór at verða góðkendur til kappingarárið 1979.
Nevndin, sum sat fram til aðalfundinum 15. desember 1978, hevði tí gjørt avtalu við kommununa um at víðka vøllin – bæði breidd og longd, umframt at pláss skuldi gerast til áskoðarar.
Uppgávan hjá felagnum var at keypa lendi omanfyri frá teimum umleið 20 eigarunum. Hetta eydnaðist at enda. Nakrir eigarar lótu lendið fyri onki ella heilt bíliga, meðan aðrir tóku dagsprís ella meira. Samlaði kostnaðurin varð 71 túsund krónur. Peningur, sum felagið mátti í bankan at læna.

Mynd 3: Hátíðarløta í Fløtugerði flaggdagin 25. apríl 1980, tá nýumvaldið vøllurin var alment handaður Fuglafjarðar kommunu og ÍF. Á myndin t.v. sæst Lutherus Joensen, sum var ein av teimum, sum stóð fyri grótlaðingini av vøllinum, sum varð liðugur í 1956. Eisini Hjalmar Joensen, sum m.a. var formaður í felagnum mong ár og Hans Egil Joensen frá EB. Báðir vóru við til fyrsta dystin á vøllinum 11. november 1956. Og nú aftur her knapt 24 ár seinni.

Mynd 4: Á myndini sæst Herluf Berthelsen. Herluf var formaður í felagnum 1946 til 1959, og ein av undangongumonnunum at fáa vøll gjørdan í bygdini.

Kommunan skuldi standa fyri og gjalda sjálvt arbeiðið at víðka vøllin. Alexandur Abrahamsen og Dávur Jacobsen tóku uppgávuna uppá seg, og farið varð varð undir arbeiðið seint á heystið í 1978.
Hetta arbeiði gjørdi, at tað als ikki bar til at spæla dystir á vøllinum og heldur ikki at venja nakað munagott.

Venjingin hjá besta liðnum fór tí fyri tað mesta fram úti á Skála, meðan landskappingardystirnir vórðu leiktir í Gøtu.
Fyrstu landskappingardystirnir á víðkaða vøllinum vórðu leiktir í august í 1979 – tó við fyribilsloyvi, tí ymisk viðurskifti kring vøllin ikki vóru liðug.
Endaliga handanin av vøllinum fór fram flaggdagin 1980.

Venjarin

Nevndin, sum sat í 1978, hevði eisini gjørt avtalu við 23 ára gamla svenska venjaran, Ronny Gunnarsson, um at vera venjari hjá felagnum kappingarárið 1979.

Aðalfundurin 15. desember 1978

Tað kann ikki sigast annað enn, at nevndin, sum sat fram til aðalfundurin 15. desember 1978, hevði tikið bæði tung og týðandi tøkk í strembanini, eftir at felagið framhaldandi kundi mennast, og góða gongdin styrkjast.
Hanni Johannesen var formaður. Hinir í nevndini vóru Jákup Frants Larsen, Steinbjørn í Lambanum, Hjalmar Joensen og Torkil Beder.
Hanni, Jákup Frants og Steinbjørn tóku ikki við afturvali meðan Hjalmar og Torkil hildu fram. Nýggir í nevndini vóru Sonni Jensen, Jóhan Heri Joensen og Petur Simonsen, sum bleiv formaður.

Venjingin

Sum nevnt, so hevði undanfarna nevndin avtalað við Ronny Gunnarsson um at vera venjari hjá 1. deildarliðnum í felagnum. Eftir onkrar justeringar varð sáttmálin undirskrivaður í januar 1979.
Tað gjørdist greitt beinan vegin, at nýggi venjarin, hóast sín unga aldur, varð ógvuliga miðvísur og kravdi nógv av leikarunum. Uppmøting til venjing var ein sjálvfylgja, og matur og hvíld bleiv partur av fyrireikingini til dystirnar.
Stórkavi var javnt og samt várið 1979, men tað var ongin undanførsla fyri ikki at venja og at gera sítt besta. Hetta og tað, at venjingin oftast gekk fyri seg á vøllinum á Skála, var ivaleyst við til at styrkja treystið hjá leikarunum – og ikki minst samanhaldið.

Mynd 5: Upphiting til dyst í Gundadali

Mynd 6: Upphiting til dyst í Gundadali

Leikarahópurin

Teir, sum møttu til venjingina í januar 1979, var ein góð blanding av leikarum við drúgvum royndum og so yngri leikarar, sum vóru sera framfýsnir. Alt evnaríkir leikarar. Nakrir vóru við frá byrjan til endan. Aðrir bert part av kappingarárinum. Nakrir við nógvum dystum og aðrir, sum bert leiktu onkran hendinga dyst.
Tað vóru leikarar, sum høvdu verið við síðani 1971, tá ÍF luttók á fyrsta sinni í bestu deildini, eitt nú Áku Petersen, Herman Midjord, Birgir Thomsen, Sam Jacobsen, Hans Elias Joensen, Steinbjørn í Lambanum og Páll Beder.
Og har vóru leikarar, sum vóru partur av unglingaliðnum, sum gjørdist føroyameistari í 1975. Teir vóru Ovi Joensen, Kristian Petersen, Sonni Jensen, Meinhardt Dalbúð, Jan Nielsen og Finnur Eliasen.
Aðrir leikarar vóru Kaj Eli Poulsen, Abraham Løkin, Pól Eldevig, Jón N Olsen, Dave Jones og Ingimund Hansen.

Mynd 7

Landskappingin 1979

Seinastu árini hevði kappingin um meistaraheitið verið millum HB og TB, og tað var væntandi at 1979 ikki fór at verða nakað undantak í so máta. So, um ÍF skuldi gera vart við seg í oddinum, varð neyðugt at taka kappingina upp við hesi bæði liðini.

Mynd 8

Fyrsta leikumfar var 22. apríl. Øll trý liðini – ÍF, HB og TB – leika á heimavølli og vinna sínar dystir.
Annað leikumfar møtast TB og ÍF á Sevmýri. Tað endar við javnleiki. Somuleiðis hjá HB í dysti móti B36. Triðja leikumfar vinna ÍF og HB sínar dystir, meðan TB aftur leikar javnt.

Fjórða og fimta leikumfar kendust eitt sindur óverulig fyri fuglfirðingar. ÍF vinnur 4-0 móti KÍ í heima (Norðragøta) og 4-2 móti HB í Gundadali. Hetta vóru feløg, sum farnu árini oftast vunnu sannførandi á ÍF. Men nú var søgan og støðan ein onnur. Fuglfirðingar, og fleiri við teimum, byrjaðu at spyrja seg sjálvar, um tað ómøguliga kortini var møguligt. Venjari og leikarar vóru í hvussu er ikki í iva!

Fyri HB vóru hesi bæði leikumførini, fjórða og fimta, rættiliga avgerandi. Tvey tap og tað móti nærmastu kappingarneytunum. Fyrst á útivølli móti TB og síðani heima móti ÍF. Tað tóktist nú sum, at HB ikki megnaði at fylgja við ÍF og TB.
Tað vísir seg eisini at ÍF og TB fylgjast stavn um stavn næstu umførini.

Tann 12. august møtast ÍF og TB í Fuglafirði í 9. leikumfari. Hetta er fyrsti dysturin á “nýggja” vøllinum í Fuglafirði. TB hevur 14 stig og ÍF 13. Tað varð mett, at hetta var avgerandi dysturin, um ÍF skuldi knógva TB og vera við í kappingini um føroyameistaraheitið.
Og tað eydnaðist! ÍF vann 3-1 og løgdu seg eitt stig fram um TB.

Restina av kappingini, leikumfar 10 til 14, vunnu feløgini bæði sínar dystir. Tað eina stigið, sum ÍF fór fram um TB tann 12. august, var eisini munurin, tá seinasti dystirnir vórðu leiktir 30. september.
TB leikti heima móti NSÍ og vann 3-2. ÍF leikti eisini heima og vann 3-1 á B36.
Endaliga støðan í landskappingini varð 25 stig til ÍF, 24 stig til TB og 18 stig til HB.

Mynd 9

Endi

Niðanfyri eru nakrar myndir, sum siga sína greiðu søgu um fagnaðin í Fuglafirði seinasta dagin í september 1979. Dagurin, tá tað varð staðfest, at ÍF var Føroyameistari 1979.
Í parti tvey um “ÍF føroyameistari”, verður hugt nærri at m.a. hvat eyðkendi hetta liðið, leikarar, venjara og felagið. Hvat siga miðlarnir, og eisini verður mett um týdningin, sum hetta fyrsta meistaraheitið til eitt felag í Eysturoynni hevði at týða fyri føroyskan fótbólt.